April 2024 (muren & vitrinekast)
Maurits vertelt;
De wijken Korvel en St. Anna vind ik een overzichtelijke, compacte, bijna dorpse uitstraling hebben. Ik fiets er vaak doorheen, en ken ook wel een aantal mensen die daar wonen. Ik ben heel benieuwd naar wat de inwoners van dit deel van Tilburg van mijn werk vinden. Hedendaagse kunst heeft toch iets elitairs, maar ik maak mezelf graag wijs dat mijn werk meestal heel toegankelijk is.
Ik ben me pas wat intensiever met kunst bezig gaan houden sinds ik in 2014 de Academie voor Schone Kunsten in Arendonk (B) ben gaan doen. De afdeling Mixed Media bleek mij op het lijf geschreven: geen beperking in materialen of technieken, en met de opdrachten kon ik goed uit de voeten.
Heel vaak begint het idee om iets te maken bij het materiaal: ik kom het tegen, soms blijft het een of twee jaar ongebruikt liggen, en dan bedenk ik hoe het te gebruiken is. Verweerde, oude materialen hebben meestal mijn voorkeur. Mijn werk is ook meestal meer grof dan gelikt gladjes; liever verweerd en verroest dan blinkend en plastic. Ik heb het idee dat ik zelf al vaak een verrassende of dwarse invalshoek zoek om een onderwerp te benaderen. Momenteel zijn dat de gefragmenteerde lijsten van mijn Scattered Paintings, de scheuren en barsten in mijn keramieke platen, en het betonstaal dat door de balken kronkelt.
Ik loop al acht jaar te verkondigen dat ik een hekel heb aan conceptuele kunst, maar dat blijkt niet helemaal waar te zijn. Als het concept niet wordt gesteund door krachtige beeldtaal of esthetiek, dan kan ik het niet zo waarderen. Maar een verhaal of een boodschap achter een werk kan het wel meer betekenis geven. Bijna altijd is mijn werk non-conceptueel: het is wat het is. De Nulbeweging sprak mij dan ook erg aan; zij maakten werk zonder verhaal, zonder boodschap. What you see is what you get. Het beeld moet je iets te vertellen hebben, als dat het moet hebben van het verhaal er achter, dan vind ik het niks.
Het Exposeren dient voor mij een tweeledig doel: Enerzijds stimuleert het mij om nieuw werk te maken, en dat maken van kunst blijkt een noodzakelijke strohalm voor mij om psychisch overeind te blijven. Anders zak ik weg in depressie. Anderzijds kan ik onmogelijk nog meer werk opslaan, dus ik MOET wat werk gaan verkopen. Dus: Exposeren is noodzakelijk.
De markeringspunten uit mijn leven zijn er teveel om uitgebreid te beschrijven: Wassenaar, Elitair milieu, werkloos, Kopse Hof, kraakbeweging, Pabo, Depressie, Woongroep, schipbreuk in de Chinese zee, Acrobaat, Circusdirecteur, ondernemer, kunstenaar…. Zo. Dat is wel uitgebreid genoeg. Geniet van mijn werk!
Wie is Maurits?
Maurits is een 67 jarige kunstenaar. Zijn hele schoolperiode heeft hij in Eindhoven gewoond; daarna vanaf zijn 21e in Nijmegen in een woongroep. Toen zijn vriendin zwanger werd, zijn ze samen gaan wonen in Tilburg Noord, en daar wonen ze nu alweer 29 jaar, momenteel weer met hun zoon.
Hoi Maurits, Desirée en ik komen graag een keer kijken volgende maand in het wijkcentrum. Wanneer ben je daar zelf aanwezig? Groetjes, Tom.